Odejście kogoś bliskiego, czy to śmierć, czy rozstanie z ukochanym pozostawia w nas wielką pustkę. Choćbym nie wiem jak się starała, nie myśleć, nie da się nie myśleć. W takim dniu nawet silny jest słabym. Nienawidzę, tych dni, ale one są i trzeba je przeżyć.
Jesteśmy w pięknym miejscu w Alpach, dookoła pada śnieg, w takim miejscu święta nabierają wyjątkowego wymiaru. Nawet Niedźwiedź złagodniał i jest bardziej jak pluszowy miś. Święta prawie idealne.
Jeśli byłbyś chory na śmiertelną chorobę to wolałbyś wiedzieć, czy żyć w nieświadomości? Zakładając, że nie masz objawów albo są niedokuczliwe. Kto chciałby usłyszeć własny wyrok śmierci i co wtedy robić? Żyć normalnie, dzień jak co dzień? Czy radykalnie zmienić swoje życie? Czy cieszyłbyś się każdym dniem bardziej, wiedząc że twoje dni są policzone?
